با ورزش علائم بیماری ام اس را کاهش دهیم

ام اس (MS) بیماری ای مزمن و ناتوان کننده سیستم عصبی است که با التهاب در هر مکانی از نخاع و مغز مشخص می شود. شیوع بیماری در زنان ۳ برابر مردان است. اغلب افراد تصور می کنند ابتلا به ام اس به معنای ناتوانی کامل است و تصویری که از این بیماری در ذهنشان نقش می بندد، فردی روی صندلی چرخدار است که توانایی حرکت ندارد درحالی که بسیاری از بیماران ام اس می توانند زندگی عادی خود را بدون هیچ مشکلی ادامه و با فعالیت های ورزشی توان بدنی شان را افزایش دهند.

 نقش ورزش در بهبود وضع بیماران ام اس

مبتلایان به بیماری ام اس، بدلیل نداشتن تعادل حین راه رفتن، لرزش، ناپایداری در راه رفتن، سرگیجه، حرکت های ناگهانی اندام ها، ناهماهنگی بدن و ضعف، ترس از فعالیت دارند و همین امر باعث می شود تا مبتلایان را از حضور در عرصه های اجتماع بازدارد.
اما مطالعاتی که به وسیله محققان دانشگاه یوتا منتشر شد، نشان داد بیمارانی که در برنامه های ورزشی ایروبیک شرکت می کنند، نسبت به بیماران دیگر، سطح آمادگی جسمانی، قلبی و عروقی بیشتری دارند و کمتر احساس خستگی می کنند و نگرش مثبت و مشارکت بیشتری در فعالیت های اجتماعی دارند بنابراین می توان گفت ورزش نقش مهمی در درمان و بهبود و حفظ ظرفیت، عملکرد و توانایی بیماران ام اسی دارد. همچنین ورزش مي‌تواند به تخفيف علائم بیماری ام اس کمک کند.اما بسيار مهم است كه براي موفق شدن، احتياط‌هاي لازم را در يك برنامه‌ي ورزشي در نظر بگيريد.
نکات مهم در هنگام انجام دادن تمرینات ورزشی

-هميشه قبل از شروع ورزش با نرمش مناسب بدن را گرم كنيد و پس از ورزش نيز با نرمش آرام بدن را سرد كنيد.
-به آرامي‌پيش برويد.مثلا اگر قرار است كه 30 دقيقه ورزش كنيد، با جلسات 10 دقيقه‌اي شروع كنيد و به تدريج آن را افزايش دهيد.
-در يك محيط امن ورزش كنيد. ازورزش در سطوح لغزنده اجتناب كنيد، در نور كم ورزش نكنيد، قاليچه‌ها را كنار بگذاريد و هر چيزي كه ممكن است خطري در حين ورزش براي شما ايجاد كند را دور كنيد.
-اگر در تعادل مشكل داريد، هنگام ورزش به يك نرده يا تكيه‌گاه تكيه كنيد.
-هر زماني كه احساس كرديد حالتان خوب نيست و يا ممكن است آسيب ببينيد ورزش را متوقف كنيد.
-فعاليتي را انتخاب كنيد كه براي شما جالب باشد و از انجام دادن آن لذت ببريد.

حرکت درمانی و اصلاحی

برای بسیاری ورزش به معنی تحت فشار قرار دادن بدن تا حد درد تعریف شده است که تعریف نادرستی است، چراکه ثابت شده است که اگر فرد مبتلا به ام اس تا حد ایجاد درد ورزش کند خستگی وضعف در آنها افزایش می یابد، برخی بیماران MS با توجه به این دیدگاه، از پرداختن به ورزش خودداری می کنند. اما باید توجه کنند که تمرینات ورزشی را که بدون فشار است و همانطور که پیش از این توصیه شد با مشورت پزشک انتخاب کنند تا از فواید ورزش در بهبود عملکرد روزانه شان و همچنین کنترل علائم بیماری بهره مند شوند.
ورزش نقشی حیاتی در درمان MS دارد. ولی برنامه ورزشی می بایست با اختلال نورولوژیک بیمار تنظیم گردد. افزایش انقباض عضله بسته به درجه آسیب سیستم عصبی مرکزی بر روی اختلالات حرکتی تأثیر می گذارد.این حرکات ورزشی حتما باید زیر نظر پزشک حرکت اصلاحی انجام شود.

ورزش در آب

اگرچه ورزش در آب آنچه را که تخریب شده و از دست رفته باز نمی گرداند ولی به علت خصوصیات درمانی آب، قدرت استقامت و هم آهنگی فرد مبتلا را بهبود می بخشد. ورزش در آب یک محیط شناور و بی خطر برای این دسته از افراد ایجاد می کند. آب گرم 80تا 84 درجه فارنهایت (30 تا 31 درجه سانتی گراد) از سفتی عضلات می کاهد و این اجازه حرکت آسان تر را به بیمار می دهد. کار کردن در محیطی که آب تا سینه باشد باعث می شود که به علت شناوری بدن وزن کمتری را متحمل شود و این موضوع باعث کاهش سفتی در ساق پاها گردیده و به راه رفتن کمک می کند. عدم فعالیت سریع منجر به از دست دادن تناسب بدن می گردد که با تکرار تمرین ها در آب، آمادگی جسمانی و هم آهنگی حرکات بدن بهبود می یابد.که حتما باید زیر نظر متخصص ابدرمانی انجام شود.

طراحی و برنامه نویسی توسط دپارتمان انفورماتیک شرکت بین المللی رکسان