بیماری پارکینسون (به انگلیسی: Parkinson’s Disease) یا PD، برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت.
این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده میشود شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه خیلی فرق نمیکند. بطور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلولهای ترشحکننده مادهای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی) است رخ میدهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غدههای قاعدهای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات میشود.
علائم پارکینسون:
پارکینسون بر اساس دو علامت یا بیشتر از چهار علامت اصلی بیماری مشخص میشود. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل این چهار علامت اصلی را تشکیل میدهند.
در مراحل اولیه بیماری، ارتعاش اندام ملایم و معمولاً در یک طرف بدن وجود دارد و احتیاجی نیز به درمان ندارد اما با پیشرفت بیماری فردی که دست لرزان خود را در جیب یا پشت خود پنهان میکند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش مدام در دست میگیرد، دیگر قادر به پنهان کردن لرزشهای شدید اندام به ویژه به هنگامی که میخواهد تمرکز بیشتری به خود دهد نیست.
چهار علامت شایع بیماری ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت) آرام شدن حرکت (برادیکینزیا / Bradykinesia) سختی حرکت (و خشک شدن) دست و پا یا بدن تعادل بد (تعادل ضعیف) در حالی که دو یا بیشتر از این علایم در بیمار دیده شود، مخصوصاً وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود، تشخیص پارکینسون داده میشود مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند. بیمار ممکن است در اوایل، بیماری را با لرزش دست و پا یا با ضعیف شدن حرکت احساس کند و دریابد که انجام هر کاری بیشتر از حد معمول طول میکشد یا اینکه سختی و خشک شدن حرکت دست و ضعف تعادل را تجربه میکند. اولین نشانههای پارکینسون مجموعهای متفاوت از ارتعاش، برادیکنزیا، سفت شدن عضلات و تعادل ضعیف هستند. معمولاً علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار میشوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا میکنند.
تغییراتی در حالت صورت و چهره روی میدهد، از جمله ثابت شدن (fixation) حالت صورت (ظاهراً احساسات کمی بر چهره نمایان میشود) یا حالت خیرگی چشم (به دلیل کاهش پلک زدن). علاوه بر اینها، خشک شدن شانه یا لنگیدن پا در سمت تحت تأثیر قرارگرفته عوارض دیگر (عادی) این بیماری است.
درمان پارکینسون:
این بیماری درمان قطعی ندارد اما داروهایی مثل آمانتادین،بی پریدن و سلژیلین در درمان ان تجویز میشود.گاه از جراحی نیز استفاده میشود.داشتن رژیم غذایی مناسب و توجه به تغذیه این بیماران نقش بسزایی دارد. البته نقش حرکت درمانی،مانوال تراپی و ابدرمانی در این زمینه بسیار زیاد است.
این بیماران میتوانند با مراجعه به مرکز پزشکی ورزشی سی وان توان خود را بازیابی کنند.کادر سی وان متشکل است از متخصص حرکت درمانی برای تقویت عضلات تحلیل رفته و متخصص ابدرمانی برای انجام بهتر حرکات تقویتی در اب و متخصص مانوال تراپی برای درمان گرفتگی عضلات،افزایش گردش خون،درمان دردهای مزمن و نقطه ای،رفع دردهای مفصلی در خدمت شما عزیزان میباشد.
مقالات مرتبط:
آتروفی عضلانی(تحلیل رفتن عضلات)
سندروم تکانشی دست
میوپاتی عضلانی