علوم ورزشی هایپرتروفی به دو قسمت کلی تقسیم میگردد که هایپرتروفی موقت همانگونه که از نام آن پیداست فقط برای مدت کوتاهی دوام دارد و افزایش حجم عضله در جریان وهله ورزشی ناشی از تجمع مایع در فضای میان بافتی و میان سلولی عضله است. چند ساعت بعد ورزش مایع به درون خون بازگشته و حجم کاهش مییابد. اما هایپرتروفی تدریجی به افزایش اندازه عضله در نتیجه تمرینات مقاومتی درازمدت که موجب تغییرات ساختاری واقعی در عضله میگردد و تغییرات ساختاری شامل افزایش تارچههای عضلانی (عناصر انقباضی) افزایش فیلامن اکتین و میوزین، افزایش سارکوپلاسم و افزایش بافت همبند میباشند که به این پدیده اصطلاحا هایپرپلازیا گفته میشود.
فاکتور رشد شبه انسولینی و هایپرتروفی
IGF1یا فاکتور رشد شبه انسولینی یک اسیدآمینه 70 پلی پیتیدی است که عملکردی شبیه به انسولین دارد. ولی توسط اکثر بافتهای بدن تولید میشود و در خون فراوان است بنابراین از طریق اندوکرین و نیز مکانیسم پارکرین و اتوکرین فعال میشوند. یک فاکتور خوب برای پرورش عضلات در بین فاکتورهای مختلف شامل هورمون رشد انسولین و تسستوسترون و دیگر هورمونهای مربوطه است.افزایش در کار عضلانی باعث تحریک بروز فاکتور رشد شبه انسولینی میشود که برای القا پرورش عضلانی از طریق مکانیسمهای اتوکرین و پاراکرین کافی است. بروز و ترشح IGF-1 در افراد ورزشکار وافراد دیگر تأثیر دوبرابری روی توده ی عضلات دارد.
ساختار گیرندهIGF1
IGF-1 یک بخش ترکیب شده از دو زیر واحد (آلفا) و دو زیر واحد (بتا) است. زیرواحدهای آلفا و زنجیرههای خارج سلولی 706 اسیدآمینه و ساختار دوم گیرنده توسط پیوند دیسولفید بین یک زیر واحد آلفا و یک زیرواحد بتا حفظ میشود. زیرواحد بتا زنجیرههای فراغشایی هستند که حاوی 627 آمینواسید با یک کیناز هستند.گیرندههای IGF نوع یک، نسبت به نوع دوم یا انسولین حاوی چسبندگی بالاتری هستند و گیرندههای نوع یک نقش مهمی در اکثر عملکردهای بیولوژیکی IGF بازی میکنند در حالی که نوع دوم به عنوان یک پوشش برای حذف نوع اول از محیط خارج سلولی به کار میرود.
درنتیجه افرادی که به عضلانی شدن بدنشان علاقه دارند باید به گونه ای روی عضلاتشان کار کنند که
افزایش حجم عضلاتشان مداوم باشد.
در مجموعه تخصصی پزشکی ورزشی سی وان زیر نظر دکتر آقای حمزه اکبری متخصص فیزیولوژی ورزشی میتوانید تمرینات قدرتی خود را آغاز کنید و طی تمرینات پی در پی به ایده آل خود برسید.